ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี
แต่รู้้อะไรมั้ย
ฉันยอมแพ้แล้ว
เรายอมแพ้แล้วนะ
มันเหนื่อยจริงๆ 너무 힘들어~
คุณคงไม่เข้าใจ
คนๆหนึ่ง ที่เป็นคนถือศักดิ์ศรีมาก ในตัวเอง
กลับต้องยอมลดลงมาเพื่อ แค่อยากที่จะพูดคุยด้วย อยากที่จะทำอย่างนั้น ทำอย่างนี้
แต่ว่าเราคงไม่เข้าใจกันจริงๆ
มันท้อนะ!!!!
ที่ต้องบังคับตัวเอง
ทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับที่เคยทำมาตลอด
พวกเราคงหยุดอยู่แค่นี้
อาจจะยังใช้คำว่าพวกเราไม่ได้ ต้องบอกว่า ฉันขอจบมันลงแค่นี้
รีบตัดใจ รีบทำใจ เมื่อตอนที่มันยังมีเวลาอยู่ เพราะต่อไปเราจะย้อนไม่ได้อีกแล้ว
มีคนเคยบอกไว้ว่าคนที่เรียกว่า ชอบ คือจะชอบอยู่แค่ภายในเดือนเดียว แต่หากมันมากเกินสามเดือนไปแล้ว มันเรียกว่า 'รัก'
ยังไม่มีจุดเริ่มต้น ก้ต้องจบซะแล้ว
อย่างที่เคยบอกไป จากสองคนนั้น ฉันเลือกคนที่สองไว้มาก
ฉันคุยกับเขาแล้วรู้สึกสนุกดีที่ได้คุยด้วย มันเหมือนยิ่มที่ออกมาจากใจจริงๆ
แต่ว่าตอนนี้ ฉันเลือกที่จะยอมแพ้แล้ว
และฉันจะไม่เริ่มใหม่อีกครั้ง
เพราะนี่คือครั้งที่สองแล้ว ที่ฉันเลือกตัดใจ
ฉันหวังว่าเธอคงมีความสุขในโลกของเธอ และฉันก็จะมีความสุขอยู่ในโลกของฉันเหมือนที่ผ่านมา
และมันจะเป็นอย่างนั้นตลอดไป....
ถ้าเพียงแค่เราไม่ต้องลดลงไปหามากถึงขนาดนั้น เราคงจะยอมรับเธอมากกว่านี้ :)
อาจเพราะฉันกลัวการผิดหวังและเสียใจ
ขอบคุณและลาก่อน 사랑한다.
ALONE